Wat een week ... CD

HATFIELD AND THE NORTH  - Hatfield & the North (1974)

RIP Phil Miller ...

 ... de idiosyncratische, heerlijk eigenwijze gitarist van o.a. Matching Mole, National Health, Hatfield and the North en In Cahoots, tot voor kort nog actief in het clubcircuit. Op 18 oktober overleed hij na een ziekbed, dan weet u het wel. Op 27 oktober zal hij in Londen worden begraven.
Robert Wyatt zei ooit over hem "Phil Miller would rather play a wrong note than a note that somebody else had ever played". Dat herken ik wel van de keren dat ik hem live zag o.a. met Hatfield - voorovergebogen over zijn gitaar in een wat vreemde houding, alsof hij zich verbaasde over zijn gitaar en zijn handen - en dat is ook te horen op alle albums waarop hij meedeed.
Afgelopen week was ik op Terschelling toen ik hoorde van Miller's dood, het raakte mij, zoals ook de dood van Pip Pyle dat in 2006 deed, toen Hatfield juist weer bij elkaar was. Ik maakte een klein monumentje voor Miller in het zand. Een tijdelijk monumentje, zoals alles tijdelijk is. Sentimenteel? Zal mij een zorg zijn. Hatfield is nu gehalveerd en zal nooit meer optreden. Richard Sinclair en Dave Stewart zullen dat ongetwijfeld ook zo voelen. Harry de Vries (wat een week 33) 


Phil Miller (1949-2017)